Houden van jezelf is belangrijk, dat krijgen we vaak te horen. Maar waarom dan eigenlijk? En is dat niet gewoon egoïstisch geklets? Je hoort toch eerst aan anderen te denken voordat je je eigen wensen vervult? Anderen gaan toch voor en dat soort dingen?
Waarom zelfliefde belangrijk is
Stel, je wilt je kindje drinken geven, maar help: al het drinken is op. Wat doe je dan? Precies, je gaat naar de winkel en koopt drinken. Want uit niets kan je immers geen drinken geven. Zo is het ook met liefde. Dat wat je zelf niet hebt, kan je ook niet weggeven. Nu hoor ik je denken: ‘wat een flauwekul.’ Jij denkt, net als ik trouwens ook deed, dat liefde iets is wat je weg kan geven zonder dat daar een limiet aan is. Op zich is dat natuurlijk ook wel zo. Het is een gevoel, een emotie of hoe je het ook noemen wilt. En ja, daar is niets materieels aan. En dus is het ‘altijd’ en ‘eeuwig’ voorradig. Toch zit hier een klein addertje onder het gras!
Als je geen zelfliefde hebt
Iemand die niet van zichzelf houdt, zal continue op zoek zijn naar bevestiging buiten zichzelf. Onbewust zal hij of zij zijn goede gevoel niet bij zichzelf kunnen vinden, maar is het gevoel afhankelijk van de houdingen van zijn omgeving. Daarmee komen we meteen op het enge vlak. Want iemand anders liefde geven is dan (let op: meestal onbewust) vaak ook het zoeken naar bevestiging van jezelf! Je geeft liefde en wil daar ook liefde voor terug. Krijg je die niet, dan komt dat hard aan. Krijg je het wel, dan voel je je prima. Je geeft liefde dan dus eigenlijk helemaal niet onvoorwaardelijk, je verwacht er immers wel iets voor terug…
Liefde geven omdat jezelf genoeg hebt
Uitdelen van iets waar je zelf meer dan genoeg van hebt, komt bij materiële zaken als nogal simpel over. Iets geven waarvan jezelf meer dan genoeg hebt is immers makkelijker dan wanneer je het geeft terwijl je er zelf bijna niets van hebt. Maar bij liefde is het mooie hieraan dat als je er zelf meer dan genoeg van hebt (zelfliefde dus) je meer kan uitdelen zonder dat je er iets voor terug verlangt. Nogmaals: vaak zal je denken dat je helemaal niet uit bent op een beloning als je van iemand houdt. Maar als je van die iemand echt houdt, om wie hij is, en dus zelf niet afhankelijk bent van zijn liefde voor jou: eigenlijk kan je dan pas spreken over onvoorwaardelijke liefde. Hij of zij mag en kan zijn en voelen wat hij of zij nodig heeft en zal daarmee jouw liefde niet verliezen! En andersom: als hij of zij jou op die manier lief hebt, kan jij zijn wie je echt bent. Hij of zij hoeft jou ook niet te veranderen!
Egoïstisch?
Nee dus: je geeft echt uit liefde zonder bijbedoelingen! Natuurlijk is het fijn als de liefde beantwoord wordt. Maar het is wel een heel verschil of dit als een aanval gevoeld wordt op jouw hele persoon of omdat je echt verdriet hebt om het verliezen van die vriend. Dan gaat het echt om hem of haar en niet om jouw eigen ikke. Egoïstisch? Juist niet dus!
Onvoorwaardelijke liefde
Natuurlijk, (praktisch) iedereen zal onvoorwaardelijk van zijn kind houden, van een partner of een ander dierbaar persoon. Maar het wordt alleen maar mooier en beter als je jouw liefde volledig kan storten op deze persoon zonder eigen belang!
Afbeeldingen via Pixabay
