Deze week kwam ik meerdere berichten tegen waaruit maar weer blijkt dat niet alles altijd heel zwart-wit is. Zeker nu in Corona tijd willen we ons nog wel eens blindstaren op alles wat er gebeurt en er alleen het erge in zien… Logisch, want het is geen leuke tijd. Het is onzeker, voor veel mensen gebeuren er vervelende dingen, er wordt ons min of meer een vorm van vrijheid ontnomen en ga zo maar door. Om nog maar te zwijgen over het feit dat we niet zomaar bij iedereen gezellig langs kunnen of elkaar even kunnen knuffelen en we onze sociale contacten drastisch hebben moeten verminderen. Maar ook hierin is er weer een andere manier van kijken. Zoiets als ‘even verder kijken dan je eigen neus lang is…’.
Even weg van de discussie
De discussie over wel of niet vaccineren en of de maatregelen wel of niet terecht zijn: dat is voor dit blog even niet relevant en ga ik ook even heel bewust niet op in. Wat ik vooral wil laten zien is dat gebeurtenissen vaak meerdere kanten hebben en het maar net is waar je je blind op staart. Wat ik deze week o.a. tegenkwam met betrekking tot Corona en eigenlijk haaks staat op wat we allemaal het liefste lopen te ‘brullen’:
· Het ene na het andere bedrijf redt het niet door de crisis. Maar een nieuwsbericht meldde dat er nog nooit zo weinig faillissementen waren sinds twintig jaar!
· Kinderen worden hier de dupe van. Maar bij Happinez lees ik de wijze les hoe kinderen hiervan leren!
En er zijn er natuurlijk nog meer:
· Onderwijs thuis is slecht voor kinderen: maar er zijn ook kinderen die nu opeens wél begrijpen hoe dingen in elkaar zitten omdat papa of mama wel de tijd voor ze heeft of net even anders uitlegt
· Weinig sociale contacten: maar er zo wel achter komen dat je altijd achter de feiten aanholt en een legere agenda zo’n slecht idee nog niet is
· Enz….
Wat wil ik zeggen
Wat ik dan wil zeggen als ik de Corona-aanpak even niet wil aankaarten? Dat zelfs in moeilijke situaties we anders kunnen kijken en in heel veel situaties er toch ook een mooie kant is. En misschien heeft Susan Smit uit het Happinez artikel wel helemaal gelijk: we kunnen wat leren van onze kinderen! Wij zien de spoken die zij zouden zien. Maar in werkelijkheid leggen zij zich erbij neer en gaan gewoon over tot de orde van de dag. Waar zijn wij deze vaardigheid eigenlijk kwijtgeraakt?
Go with the flow
Gewoon meebewegen met dat wat de dag je brengt. Je niet vastpinnen aan vaste verwachtingen, maar mee laveren op de windstroom die de dag je brengt! Als kinderen dat kunnen, waarom wij dan niet? Natuurlijk is het een tijd die veel van ons vraagt. En ja, ik beken, ik baal ook geregeld van heel veel dingen. Maar misschien moeten we ons ‘als een zeilbootje’ gaan gedragen 😉. De wind bepaalt, die hebben we niet in de hand. Maar we kunnen wel met deze wind meebewegen en toch bij onze eindbestemming uitkomen! Want een ervaren zeiler weet met elke wind toch daar te komen waar hij zijn wil! Is de wind zijn vijand? Nee, hij doet het door de wind vóór hem te laten werken. De wind is een feit en jij beweegt zo mee dat het je brengt waar je zijn moet! Kijk dus verder dan je eerste oordelen en bekijk eens of er toch kanten zijn aan een situatie die je juist verder brengen! En heb vertrouwen in je zelf dat je het kunt!
